Zwana też Wojną Zrękowinową albo Wojną Pięciodniową, która wybuchła 1 maja roku 10. To pięciodniowy konflikt pomiędzy Gotarlandem a Vestmarem, do którego doprowadziło zerwanie zaręczyn Algiza, syna króla Hrolfa Magnussona I, z Oldrun, córką króla Hogniego Gunrodsona III. Do zerwania doprowadził władca Vestmaru, na co Gotarland natychmiast zareagował wypowiedzeniem wojny. Do bitwy między zgromadzonymi siłami obu królestw doszło pod gotarlandzką wsią Lofgen w jarlacie Nordmore w pobliżu wspólnej granicy 4 dnia konfliktu.

Wojnę zakończył pojedynek halrów na kamiennym moście pomiędzy Algizem a Aegirem. Ten drugi zabił pierwszego drewnianym mieczem, w efekcie czego został później wyniesiony do rangi boga i objął pieczę nad domenami zabójstwa, trucicielstwa, zdrady oraz złodziejstwa.

Piątego dnia konfliktu, 5 maja roku 10, królowie obu władztw podpisali traktat pokojowy w Uppsali. Na mocy tego porozumienia Vestmar, jako zwycięzca, na okres 3 lat wydzierżawił od Gotarlandu wielką kopalnię żelaza w Kvens w Górach Angrbjargu. Żelazo wydobywane w tym regionie cieszy się bardzo wysoką jakością i jest niezwykle pożądane przez gildie i cechy rzemieślnicze w całym Manaheimie.

Nasi bohaterowie odkryli, że za całą wojnę odpowiada Vestmar w osobie królowej Brynhildy. Jako volva używała zdolności wieszczenia, aby zapewnić swojemu królestwu przewagę ekonomiczną i wynieść syna do rangi boga. Miała znaleźć się w posiadaniu Odwaru Zapomnienia, który zmieszała z piwem swojego małżonka, króla Hogniego. Na skutek działania wywaru władca zapomniał o przyjaźni, jaka łączyła go z królem Gotarlandu, po czym unieważnił zaręczyny.

Wybór drewnianego miecza jako pojedynkowego oręża Aegira miał być również inspirowany wizjami jego matki. Aby zapewnić sobie zwycięstwo, Pan Cieni musiał udać się w trakcie pełni do kniei Alesund i zdobyć fragment cisu, z którego następnie własnoręcznie wystrugał sobie miecz. W trakcie bitwy pod Lofgen miał w pewnym momencie zaproponować pojedynek, który rozstrzygnąłby w całości toczący się spór. Musiał potykać się z Algizem tak długo, aż ten zapędził go na kamienny most, gdzie jednym celnym cięciem zredukował rozmiary cisowego miecza do postaci drzazgi. To był moment, na który Aegir miał wyczekiwać, chwilę później bowiem ostra pozostałość miecza znalazła się w sercu gotarlandzkiego dziedzica. Trująca natura drzewa, z którego wystrugany był miecz, miała przyspieszyć i zwieńczyć dzieła.

Podobno całemu pojedynkowi przypatrywał się bóg Uruz Niepokorny, na którym sprawność vestmarskiego halra miała wywrzeć niemałe wrażenie.